کد مطلب:21363 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آشفتگي روحي از جهت معنوي در من پيدا شده قبلا به انجام فرائض و نوافل مي پرداختم و لذت مي بردم ،مدتي ست فكر مي كنم رياست لذا در انجام فرائض كوتاهي مي كنم راهنمائي ام كنيد

در رابطه با مشكلي كه براي شما پديد آمده است توجه به چند نكته ضروري است: اولا انسان حالات گوناگوني دارد و تغير احوال در آدمي بسيار زياد و گسترده است.افزون بر آن در دوران جواني انسان دگرگوني ها بحران ها و انقلابات روحي ويژه اي دارد. بنابراين از چنين پديده اي هيچ نگراني و هراسي به دل راه ندهيد. ليكن مهم آن است تا چه اندازه با درايت شناخت صلاحيت و در نهايت با استمداد از عنايات الهي بتوانيد با آن برخورد نموده و بدون گرفتار آمدن در دام هاي خطرناك و وسوسه انگيز راه نجات و كمال را به سلامت بپيماييد. دوم آنكه احساس موجود در شما امري مطلوب است و هر قدر انسان خود و اعمالش را در برابر خداوند كوچك و بي قدر بيند نزد خدا ارزشمندتر و محبوب تر خواهد بود و هر اندازه آنها را مهم بنگرد و خويشتن را به نيكي وصف نمايد نزد پروردگار خوارتر و ذليل تر خواهد شد. در عين حال بايد توجه داشت كه همين جا مي تواند دو راهه سعادت و شقاوت باشد و از همين رو از كمين گاه هاي بزرگ شيطان است. تسويل شيطاني در اين مرحله آن است كه: انسان را چنان افراطي به خود و كردارش بدبين سازد كه همه را پوچ اندر پوچ انگارد و به جاي جديت و تلاش براي رسيدن به مدارج بالا آدمي را از خود مأيوس ساخته و به دست كشيدن از همه چيز حتي واجبات وسوسه مي كند. گريز از دام شيطان در اين مرحله به اين است كه انسان ضمن نگرش انتقادي به خود هرگز عبادات و واجبات و مستحبات را رها نكند! ولي همواره در جهت پالايش نفس از رذايل كژي ها و ناخالصي ها بكوشد و از خداوند منان در اين باره مدد جويد و مطمئن باشد كه خداوند او را مدد خواهد رساند. از طرف ديگر شخص بايد متوجه باشد كه اين اعمال هرچند به ظاهر آلوده و بي مقدار باشد. ليكن خداوند منان ما را بر آن مأمور ساخته و به آن بها بخشيده و بر انجام آن ثواب و بر تركش عقاب مقرر داشته است. سوم اين كه ارزش اعمال آدمي به عوامل گوناگوني بستگي دارد و مهم ترين آنها طرف مقابل. يعني مخاطب و كسي است كه انسان با او سخن مي گويد او را مي پرستد و براي اطاعت او فرمان مي برد. بنابراين نمازها و عبادات هر چند از جهت نقائص نفساني ما كم ارج باشد. ولي چون طرف ديگر نسبت آن خداست ارزش فوق العاده و محاسبه ناپذير دارد. بنابراين نبايد فقط اين طرف قضيه (يعني طرف فاعل را ديد) بلكه بايد به جهت مقابل نيز توجهي تام داشت. سپس اين خم وراست شدن ها در بطن خود معناي ديگري دارد و آن تسليم و عبوديت در برابر رب الارباب و مالك الملوك است و چه چيز ارزشي افزون بر آن دارد؟ چهارم آن كه از منظر روان شناختي گاه اموري كه انسان نسبت به آنها اهميت زيادي قائل است شكل آزار دهنده اي پيدا مي كنند. مثلا مادري كه فرزند خود را بسيار دوست دارد و به سرنوشت وي اهتمام مي ورزد دائما نسبت به وي دغدغه دارد و در برابر هر چيز احساس نگراني مي كند به گونه اي كه گاه ممكن است به صورت مانعي براي آزادي هاي طبيعي و فعاليت هاي سازنده وي درآيد. در چنين مواردي بايد با اين دغدغه ها به حالت بي تفاوتي بر خورد نمود تا تدريجا تعديل شود. در مورد عبادات نيز چنين است. مثلا اگر خوف از ريا و امثال آن مانع شركت در جماعت يا انجام برخي عبادات شود انسان مي تواند باخود بگويد اشكالي ندارد يك بار هم مثلا نماز ريايي بخوانم سپس از پوچي آن خودش به خنده مي افتد و عمل را بدون ريا انجام مي دهد. پنجم اين كه براي رشد معنوي خود مطالعه كتاب هاي اخلاقي معادشناسي و... بر طبق آنها به طور تدريجي خودسازي را شيوه دائمي خود كنيد. هرهفته دوبار چند صفحه اي از كتاب چهل حديث حضرت امام خميني(ره) را مطالعه و كوشش كنيد به دستورات آن با جديت و عزم استوار جامه عمل پوشانيد. در اين رابطه جزوه «محاسبه النفس» نيز راهنماي عملي خوبي است كه به پيوست آن را تقديم مي داريم.